راهنمای خرید رم کامپیوتر
رم کامپیوتر یا حافظه دسترسی تصادفی (RAM) جزئی مهم از رایانه است. این قطعه این امکان را به مادربرد (و سیستم عامل نصب شده) می دهد تا بدون نیاز به درایوهای ذخیره سازی کند (اما حجیم)، به سرعت داده ها را ذخیره و به آن ها دسترسی پیدا کند. اگرچه این روزها درایوهای حالت جامد (SSD) در بازار موجود هستند، اما برای دسترسی سریع به داده ها، باز هم ماژول های رم بهترین گزینه هستند. حتی اگر NVMe 4000 مگابایت بر ثانیه نیز خریداری کنید، باز هم کندتر از رم می باشد.
اما رم فقط برای ذخیره داده ها در مواقع مورد نیاز است؛ فرایند باز کردن برنامه ها، در اصل کپی کردن فایل ها از فضای ذخیره سازی به حافظه موجود است. شما می توانید رم را مانند یک میز تصور کنید: کاغذها و ابزار را در کشوها نگه داری می کنید، اما وقتی به چیزی مانند منگنه و پوشه صورت حساب بانکی نیاز دارید، آن ها را از کشو خارج کرده و روی میز قرار می دهید. تا کارتان با آن ها تمام شده و آن ها را در مکان اولیه قرار دهید. این که منگنه را تا زمانی که به آن نیاز دارید، بیرون نگه دارید سریعتر و آسانتر از این است که بعد از هر بار استفاده آن را در کشو بگذارید.
رایانه شما از رم موجود برای اجرای ویندوز و برنامه هایی که در حال استفاده از آن ها هستید، استفاده می کند، بنابراین مقدار مورد نیاز شما در هر زمان متفاوت خواهد بود. با باز کردن Windows Task Manager می توانید به سرعت میزان استفاده از رم را بررسی کرده و میزان رم آزاد و میزان استفاده هر برنامه از رم را مشاهده کنید. اگر سیستم شما از مقدار مناسبی (مثلاً 75%) از رم استفاده می کند، مجبور نیستید بلافاصله رم بیشتری خریداری کنید. به غیر از اینکه تمام حافظه رم موجود پر شده باشد، این کار اتلاف هزینه است. این نکته را به یاد داشته باشید: رم استفاده نشده، رم هدر رفته است.
اما اگر سیستم شما از همه فضای رم موجود استفاده کند، پس از آن از هارد دیسک به عنوان پشتیبان برای ذخیره و خواندن داده ها و شبیه سازی رم استفاده می شود. در حالی که این کار شما را قادر می سازد تا با رم محدود کارهای بیشتری انجام دهید، اما حتی پرسرعت ترین SSD نیز به میزان قابل توجهی کندتر از رم است و هنگامی که مجبور به استفاده از درایو ذخیره سازی خود به عنوان مکمل باشید، سرعت کلی رایانه شما دچار مشکل می شود. در مثال میز، اگر وسایل را بیش از حد روی میز خود قرار دهید، مجبورید به طور مداوم موقعیت اشیاء را بین سطح میز و کشو عوض کنید تا بتوانید کارهای بیشتری انجام دهید، اما این کار کند و دست و پا گیر است. و همچنین روی میز شما دائما پر است. اگر این امر به طور مکرر اتفاق بیافتد، ممکن است نیاز به رم بیشتری داشته باشید.
میزان و مشخصات حافظه سیستم یا رم شما می تواند تفاوت قابل توجهی را (از تعداد برنامه های در حال اجرا (یا فقط بازکردن برگه های مرورگر) گرفته تا فریم بر ثانیه هنگام اجرای آخرین عنوان esports محبوب که می توانید از گرافیک یکپارچه CPU خود استخراج کنید)، ایجاد کند.
اگر در حال خرید رم برای ساخت یا ارتقاء لپ تاپ یا دسکتاپ کنونی خود هستید و دچار سردرگمی شده اید که آیا به 8، 16 یا 32 گیگابایت (یا بیشتر) نیاز دارید، سرعت کلاک چقدر اهمیت دارد و ... ادامه متن را مطالعه کنید. ما به شما کمک میکنیم تا در هنگام خرید رم موارد زیادی را در نظر بگیرید.
ما در این متن بر روی رم دسکتاپ تمرکز خواهیم کرد، اگرچه بسیاری از توصیه ها و جزئیات فنی به لپ تاپ ها نیز مربوط می شود. برای استفاده در لپ تاپ ها، فقط باید یک کیتSO-DIMM (ماژول های حافظه داخلی دو گانه کوچک) بخرید، نه DIMM های بلندتر (ماژول های حافظه داخلی دوگانه) که در رایانه های رومیزی سنتی مدرن استفاده می شود. در بسیاری از لپ تاپ های باریک مدرن نیز حافظه رم به مادربرد لحیم شده است. بنابراین قبل از تصمیم گیری در مورد خرید، دفترچه راهنمای لپتاپ خود را حتماً بررسی کنید.
اگر مطمئن نیستید که به چه مقدار حافظه رم نیاز دارید، پاسخ کوتاه این است که با توجه به حجم بارگذاری متداول کنونی و قیمت گذاری روز، 16 گیگابایت بهترین میزان حافظه رم قابل خریداری است. تولیدکنندگان محتوا و علاقه مندان به کارهای چند وظیفه ای ممکن است نیاز داشته باشند تا حجم های بیشتری را تهیه کنند.
اگر تقریباً همه رم شما توسط سیستم استفاده شده است، چرا باید به فکر ارتقاء سیستم خود باشید؟ میزان توصیه شده رم برای ویندوز 10، 8 گیگابایت است که این میزان تا حدی امکان انجام امور چند وظیفه ای و بازی سبک را فراهم می کند. اگر از برنامه های بزرگ مانند Adobe Photoshop ، Premiere Pro و سایر برنامه ها به طور مکرر و همزمان استفاده کنید، کامپیوتر با مشکل روبرو می شود.
اما اگر هنگام استفاده معمول از سیستم خود، رم قادر به تحمل فشار بیشتر نیست، به احتمال زیاد باید رم بیشتری را به سیستم اضافه کنید. اما اول، باید میزان رم، نوع پیکربندی (یا شکل) ماژول ها و سایر جزئیات مانند نوع رم و سرعت کلاک را مشخص کنید.
ساده ترین راه برای بررسی این است که یک ابزار رایگان مانند Speccy که بتواند همه این موارد را به شما بگوید، دانلود کنید. قطعات رم معمولاً در اندازه های 1 گیگابایت، 2 گیگابایت، 4 گیگابایت، 8 گیگابایت و 16 گیگابایت عرضه می شوند. بسته به اینکه مادربرد و پردازنده شما از چه رمی پشتیبانی می کند، رم ها می توانندDDR ، 2DDR، 3 DDRیا 4 DDRباشند.
آنچه برای خرید رم باید به آن توجه کنید نوع DDR، حداکثر سرعت، اسلات ها و ظرفیت پشتیبانی شده توسط مادربرد است. اگر رایانه شخصی یا مادربرد خود را طی چند سال اخیر تهیه کرده باشید، به احتمال زیاد 4 DDRخواهد بود.
فناوری ای که فرکانس و زمان بندی مناسب را برای مادربرد فراهم می کند Serial Presence Detect (SPD) نامیده می شود و قسمتی که وظیفه تشخیص را بر عهده دارد، یک تراشه ROM کوچک (فقط برای خواندن حافظه) است که با جدول زمان بندی برنامه ریزی شده است. زمان بندی های استاندارد صنعتی توسط شورای مهندسی مشترک دستگاه های الکترونیک (JEDEC)، که یک سازمان صنعتی است که شامل شرکت هایی از حوزه کنترل کننده های حافظه و صنایع CPU تا تولید کنندگان و مونتاژکنندگان DRAM IC است، تعریف می شود. لیستی از حالت های تأیید شده DDR4 اغلب در ویکی پدیا به روز می شود.
"مشخصات فوق العاده حافظه" اینتل یک جدول اورکلاک به حافظه اضافه می کند، که گاهی اوقات به حدی می رسد که برخی از سریعترین DIMM های DDR4-4266 دارای IC های DDR4-2133 هستند. اگر مادربرد شما از XMP پشتیبانی می کند، معمولاً می توانید یک کیت با نرخ داده متوسط و تاخیرهای بیشتر از استاندارد، مانند DDR4-3200 CAS 14 تهیه کنید. مشکل کسانی که مادربردهای آن ها از XMP پشتیبانی نمی کند این است که این کیت ها معمولاً پیش فرض DDR4-2133 CAS 15 هستند.
هر کیت فعلی با زمان بندی های پیشرفته به XMP نیاز دارد تا آن زمان بندی ها را به طور خودکار پیکربندی کند، و جست و جو در سایت ها به شما کمک می کند که بفهمید این زمان بندی ها استاندارد هستند یا XMP.
برای فعال کردن حالت دو کاناله در پلت فرم هایی مانند AMD Socket AM4 یا LGA 1151 اینتل، یا فعال کردن حالت های چهار کاناله سوکت AMD TR4 و LGA 2066 اینتل به چهار ماژول نیاز دارید. این ماژول ها می توانند تک رتبه ای (با همه IC ها که توسط یکی از رابط های دوگانه 64 بیتی هر ماژول آدرس دهی شده اند) یا دو رتبه ای (که توسط هر دو رابط آدرس دهی شده است) باشند.
بنابراین، برای داشتن بهترین عملکرد، دو ماژول برای برد دو کاناله یا چهار ماژول برای برد چهار کاناله انتخاب کنید. کسانی که قادر به خرید ماژول هایی که دو برابر تراشه استاندارد را دارند، هستند، از ظرفیت اضافی و افزایش اندک عملکرد در برنامه های خاص سود خواهند برد. معرفی مجددDIMM های 32 گیگابایتی دسکتاپ به این معنی است که بدون اینکه نگران این باشید که آیا برد شما از حافظه سرور گران تر پشتیبانی می کند یا خیر، شما حتی می توانید 64 گیگابایت را فقط از دو ماژول یا 128 گیگابایت را از چهار ماژول دریافت کنید. شما همچنین می توانید وب سایت سازنده مادربرد خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که سیستم عامل شما از هر ظرفیتی که استفاده می کنید، پشتیبانی می کند یا خیر. شاید لازم باشد ابتدا بایوس خود را به روز کنید.
اینتل اجازه نمی دهد اورکلاک را به غیر از در چیپست های سری Z و سری X (دسکتاپ سطح بالا) انجام دهید. ما چندین مورد از بردها را بررسی کرده ایم و متوجه شده ایم که اکثر قطعات شامل Intel XMP هستند. اگرچه این موضوع بر حداکثر سرعت حافظه تأثیر نمی گذارد، اما پیکربندی یک کلیک DDR4-2666 با تاخیر کمتر را فعال می کند. متأسفانه بازار فروش رم کامپیوتر DDR4-2666 با تاخیر کم آنقدر محدود است که کیت های CAS 12 و CAS 13 دیگر تولید نمی شوند. به نظر می رسد زمان بندی CAS 15، سریعترین در بازار است.
پردازنده های سطح پایین اینتل همان محدودیت هایی را که در پاراگراف قبلی ذکر کردیم، بر اساس چیپست دارند، اما سرعت داده DDR4-2400 حتی پایین تر نیز می باشد. بازار حافظه رم با عملکرد بالا با این سرعت داده آنقدر محدود است که کم تأخیرترین مدلی که در بین محصولات فعلی می توان یافت CAS 14 است.
مزیت DDR4-2933 این است که با نسبت کامل 11x133.333 که نسبت کمتری نسبت به 15x100 که DDR4-3000 استفاده می کند، طراحی شده است. اما پس از آن شایعه ای مبنی بر اینکه DDR4-3000 مدل جذاب تراشه های سری 2000 پردازنده های Ryzen است، شروع شد و تولیدکنندگان به سرعت برنامه نویسی این ماژول ها را بر اساس DDR4-3000 برای پاسخگویی به تقاضای جدید بازار آغاز کردند.
به طور پیش فرض، کنترل کننده مادربردهای X570 در حالت فراتر از سرعت DDR4-3600 به نصف سرعت و رابط "Infinity Fabric" به نسبت غیر همگام تغییر وضعیت می دهد و باعث کاهش عملکرد هنگام استفاده از DDR4-3733 یا مدل های بالاتر می شود. بسیاری از کاربران حرفه ای پس از غیرفعال کردن این حفاظت های پایداری، محدودیت هایی را بین DDR4-3733 و DDR4-3866 گزارش داده اند، اما این افزایش جزئی در سرعت داده ها احتمالاً ارزش صرف هزینه بیشتر را ندارد.
بسته به مدل مادربرد، رم می تواند به صورت های متفاوت نصب شود. ماژول ها را می توان به صورت تک کاناله، دو کاناله و چهار کاناله نصب کرد. شما می توانید مادربردهایی را پیدا کنید که در آن ها می توانید تا هشت عدد رم را نصب کنید، که این میزام باعث ایجاد یک سیستم بسیار قدرتمند می شود. بسته به رم خریداری شده، باید ماژول ها را در اسلات مربوطه نصب کنید. مادربرد و دفترچه راهنما به شما نشان می دهد که کدام اسلات ها مناسب این کار هستند.
به عنوان مثال، اگر دو ماژول 8 گیگابایتی (بخشی از کیت 16 گیگابایتی) خریداری کرده اید، برای فعال کردن پشتیبانی دو کاناله، باید رم ها در اسلات های دارای برچسب مناسب نصب شوند، در حالی که یک ماژول 8 گیگابایتی را می توان در یک اسلات واحد قرار داد. قبل از انجام هر کاری در مورد نصب رم، باید اطمینان حاصل کنید که سیستم خاموش است و اقدامات ضد برق گرفتگی مناسب صورت گرفته است.
هنگامی که RAM جدید را نصب کردید، باید به سیستم ورودی خروجی (BIOS) مادربرد - اساساً یک نوع پنل مدیریتی (معمولاً هنگام بوت شدن با فشار دادن کلید DEL فعال می شود) برای اطمینان از خواندن صحیح ماژول ها است- بروید. فرکانس، ظرفیت و سایر مقادیر را بین آنچه که روی صفحه نمایش و روی بسته بندی رم می بینید، مقایسه کنید. با بررسی دفترچه راهنمای مادربرد، می توانید نحوه دسترسی به BIOS را هنگام راه اندازی بفهمید. همین امر در مورد لپ تاپ ها و سیستم های از پیش ساخته شده دسکتاپ نیز صدق می‍کند، اگرچه ممکن است محدودیت هایی وجود داشته باشد.
در پایان، باید توجه داشته باشیم که در حالی که مدل های مختلف از نظر فنی در کنا یکدیگر قابل استفاده هستند، اما این کار توصیه نمی شود. ترکیب ماژول های مختلف رم، از تولید کنندگان مختلف، می تواند منجر به مشکلات سازگاری غیر منتظره، خرابی و اشکال کلی در عملکرد شود.
علاوه بر این، اگر از ماژول هایی استفاده می کنید که با سرعت کلاک متفاوتی کار می کنند، همه ماژول ها با سرعت کمترین ماژول کار خواهند کرد.
بنابراین به طور خلاصه باید بگوییم:
