لپ تاپ 15 اینچی لنوو مدل ideapad 100

تمام مدل‌های سری آیدیاپد ۱۰۰ به نسل پنجم پردازنده‌های مرکزی Core i3 و Core i5 با معماری «برادول» (Broadwell) مجهز شده‌اند. لنوو برای این لپ‌تاپ‌های رده‌میانی، پردازنده‌های مرکزی با ولتاژ پایین (ULV) را در نظر گرفته است؛ پردازنده‌های ULV، مصرف انرژی کمتری در مقایسه با مدل‌های معمولی دارند و این موضوع بر بهبود شارژدهی باتری دستگاه تاثیر زیادی می‌گذارد. اما در عوض، قدرت به‌مراتب کمتری هم دارند و مناسب انجام محاسبات سنگین نیستند. برای کاربری که نمی‌خواهد با چند برنامه به صورت هم‌زمان کار کند یا به صورت حرفه‌ای به ویرایش تصویر بپردازد، پردازنده‌های مرکزی Core i3 کافی خواهند بود؛ ولی مدل‌هایی که از پردازنده‌های Core i5 استفاده می‌کنند، علاوه بر موارد فوق، تجربه‌ی کاری روان‌تری را در اختیار کاربر قرار می‌دهند.

جدا از بحث پردازنده‌ی مرکزی، پردازنده‌های گرافیکی هم، عامل موثری در انتخاب مدل مناسب نیاز هر کاربر خواهند بود. مدل‌های مختلف سری آیدیاپد ۱۰۰، یا از پردازنده‌ی گرافیکی GeForce 920M استفاده می‌کنند، یا کلا پردازنده‌ی گرافیکی جداگانه‌ای ندارند و به همان تراشه‌ای قناعت می‌کنند که روی پردازنده‌ی مرکزی قرار دارد. مدل‌هایی که از پردازنده‌ی گرافیکی جداگانه استفاده می‌کنند، علاوه بر اینکه برای ویرایش تصویر و ویدیو مناسب‌ترند، می‌توانند یک سری بازی سبک، مثل فیفا۱۶ را با حداقل تنظیمات اجرا کنند. این در حالی است که مدل‌هایی که پردازنده‌ی گرافیکی جداگانه ندارند، اصلا مناسب اجرای بازی‌های کامپیوتری نیستند. تمام مدل‌های سری آیدیاپد ۱۰۰، چهار گیگابایت رم و ۵۰۰ یا یک ترابایت حافظه‌ی داخلی دارند؛ بنابراین مشکل خاصی از لحاظ روان‌بودن رابط کاربری ویندوز و ذخیره‌ی اطلاعات شخصی کاربر وجود نخواهد داشت.

تمام مدل‌های سری آیدیاپد ۱۰۰ از باتری‌های لیتیوم-یون با ظرفیت ۲۴ وات‌ساعت استفاده می‌کنند که طبق ادعای شرکت سازنده، می‌تواند تا حداکثر ۳ ساعت شارژدهی کند. آزمون‌های واقعی هم، نتایجی کم‌وبیش یکسان نشان می‌دهد. با یک بار شارژ کامل این لپ‌تاپ‌ها، بسته به مدل پردازنده‌ی مرکزی و پردازنده‌ی گرافیکی، می‌توان بین دو و نیم تا سه ساعت، به مرورگری اینترنت پرداخت. با این نتایج، کاربران آیدیاپد ۱۰۰، بهتر است که همیشه شارژر لپ‌تاپشان را همراه داشته باشند. گفتنی است که باتری آیدیاپد ۱۰۰ توسط کاربر قابل‌تعویض نیست.

یکی از قطعات بسیار گران‌قیمت هر لپ‌تاپ، صفحه‌نمایش آن است. این موضوع سبب می‌شود که  وقتی شرکتی قصد دارد یک لپ‌تاپ رده‌میانی و ارزان‌قیمت را طراحی کند، نمایشگری رده‌پایین و معمولی برایش در نظر بگیرد. مدل‌های آیدیاپد ۱۰۰ هم قربانی همین طرز فکر هستند. تمام مدل‌های این سری، از نمایشگرهای ۱۵ اینچی با پنل LCD و فناوری TN استفاده می‌کنند. فناوری TN، هزینه‌ی پایینی برای تولید دارد؛ ولی در عوض، نمی‌تواند رنگ‌های طبیعی و زنده‌ای نمایش دهد و زوایای دید آن هم محدود است؛ طوری که اگر کمی از اطراف به نمایشگر نگاه کنید، رنگ‌های نمایشگر به هم می‌ریزد. فارغ از فناوری، دقت نمایشگر ۱۳۶۶ در ۷۶۸ پیکسل است که امروزه برای نمایشگرهای ۱۵ اینچی، کمترین دقت محسوب می‌شود. حداکثر روشنایی و نسبت کنتراست تصویر هم تعریفی ندارند. به علاوه، از روکش مات برای جلوگیری از انعکاس تصویر محیط خبری نیست . می‌توان به طور خلاصه گفت که نمایشگر آیدیاپد ۱۰۰، یک نمایشگر رده‌میانی است و جایی برای تعریف ندارد.

در بالای کیبورد دستگاه، یک شبکه قرار دارد که زیرش، تک بلندگوی دستگاه تعبیه شده است. دلیل استفاده‌ی لنوو از یک تک بلندگوی مونو به جای دو بلندگوی استریو مشخص نیست؛ ولی ظاهرا این شرکت برای پایین نگه‌داشتن قیمت سری آیدیاپد ۱۰۰، به هیچ چیزی رحم نکرده است! برای کاربری که استفاده‌ی خاصی از بلندگوی لپ‌تاپش ندارد، این بلندگوی مونو، مشکلی ایجاد نمی‌کند؛ ولی برای تماشای فیلم یا گوش‌کردن به موسیقی، بهتر است که از بلندگوهای خارجی یا هدفون استفاده شود.

همان‌طور که از لپ‌تاپی در این بازه‌ی قیمتی انتظار می‌رود، بدنه‌ی آیدیاپد ۱۰۰ تماما از پلاستیک ساخته شده است و هیچ اثری از فلزات یا مواد اولیه‌ی اعلا دیده نمی‌شود. ظاهر دستگاه کاملا ساده و معمولی است و اصلا جلب‌توجه نمی‌کند. بدنه کاملا به رنگ مشکی است و روکشی مات دارد تا بتواند تا حدودی در برابر جذب اثرانگشت و چربی دست مقاومت کند. کیفیت بدنه هم برای لپ‌تاپی در این بازه‌ی قیمتی مناسب است؛ فشار آوردن به بدنه،  خصوصا فضای اطراف کیبورد، ممکن است باعث فرورفتگی و خم‌شدن آن شود. به علاوه، قاب نمایشگر هم شاید با اعمال فشار، دچار خمش شود. به جز این موارد، کیفیت ساخت بدنه، خوب است و می‌تواند ضربات و فشارهای واردشده طی جابه‌جایی و مصارف روزمره را تحمل کند.

درگاه‌ها و اتصالات دستگاه هم، حداقل ممکن در نظر گرفته شده‌اند؛ روی لبه‌های کناری دستگاه، خروجی تصویری HDMI، یک درگاه شبکه و دو درگاه USB  قرار دارد که یکی از این دو، دارای استاندارد USB 3.0 است. در نظر داشته باشید که معمولا، یکی از دو درگاه USB توسط ماوس یا پایه‌ی خنک‌کننده اشغال می‌شود؛ پس بد نیست اگر همراه آیدیاپد ۱۰۰، یک هاب USB هم تهیه کنید.

برخلاف اکثر لپ‌تاپ‌های شرکت لنوو که از کیبوردی با کلیدهای خمیده برای افزایش ارگونومی استفاده می‌کنند، آیدیاپد ۱۰۰ از کلیدهایی تخت و مربعی‌شکل استفاده می‌کند. این کلیدها با چیدمان جزیره‌ای (Chiclet) روی کیبورد قرار گرفته‌اند، ابعاد بزرگی دارند و فاصله‌ی بینشان هم کافی است؛ ولی نور پس‌زمینه ندارند. درست است که تجربه‌ی کارکردن با کیبورد آیدیاپد ۱۰۰ با کیبوردهای AccuType مدل‌های گران‌تر لنوو قابل‌مقایسه نیست؛ ولی با وجود این، مشکلی در کیبورد این لپ‌تاپ مشاهده نمی‌شود. کلیدها، فضای کافی برای حرکت دارند و می‌توان با سرعت زیادی با آن‌ها تایپ کرد.

دقیقا در پایین کلید Space، تاچ‌پد لپ‌تاپ قرار دارد؛ این تاچ‌پد با ابعادی در حدود ۱۰۰ در ۶۰ میلی‌متر و پشتیبانی از فرمان‌های چندلمسی، می‌تواند برای انجام کارهای روزمره کافی باشد. به علاوه سطح تاچ‌پد کاملا حساس است و تمام دستورات کاربر را به‌سرعت تشخیص می‌دهد. برای کاربری که با لپ‌تاپش به جز یک سری کارهای ساده‌ی رومزه، کار خاصی انجام نمی‌دهد، این تاچ‌پد کافی است و نیازی به نصب ماوس جداگانه احساس نمی‌شود؛ به خصوص اینکه با محدودیت درگاه‌های USB، بهتر است که یکی از آن‌ها را توسط ماوس اشغال نکنیم.

آیدیاپد ۱۰۰ یک لپ‌تاپ ساده با امکانات کم و کیفیت متوسط است و برای کاربرانی طراحی شده است که می‌خواهند با کمترین هزینه، صاحب یک کامپیوتر شخصی قابل‌حمل شوند. شارژدهی پایین باتری، مهم‎ترین ضعف این سری است و باعث می‌شود تا کاربر آیدیاپد ۱۰۰، مجبور شود همیشه شارژش را همراه خود داشته باشد. اما در سایر قسمت‌ها، آیدیاپد ۱۰۰ با توجه به قیمت بسیار خوبش، ایراد خاصی ندارد و می‌تواند به‌راحتی از پس یک سری وظایف روزمره مثل مرورگری اینترنت، کار با نرم‌افزارهای آفیس، تماشای فیلم و گوش‌کردن به موسیقی برآید.