روتر بی‌سیم «Archer C20_V4» محصولی از برند «تی پی-لینک» (TP-LINK) است. این روتر از نوع دوبانده است و می‌تواند در دو فرکانس بی‌سیم 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز کار کند. در فرکانس 2.4 گیگاهرتز، حداکثر نرخ انتقال داده 300 مگابیت بر ثانیه است و برای انجام دادن کارهایی مثل چک کردن ایمیل، مرور صفحات اینترنتی و گوش دادن به رادیو مناسب است. در فرکانس 5 گیگاهرتز، سرعت انتقال روتر Archer C20_V4 به 433 مگابیت بر ثانیه می‌رسد و امکان تماشای ویدئوهای باکیفیت بالا را به شما خواهد داد. در مجموع و با احتساب عملکرد روتر در حالت دوبانده، مجموع نرخ انتقال داده به 733 مگابیت بر ثانیه می‌رسد. یکی از قابلیت‌های خوب این روتر، امکان مدیریت پهنای باند است. در این روش، مدیر شبکه‌ی محلی می‌تواند به هر یک از کاربران سرعت خاصی را اختصاص دهد تا شبکه با مشکل افت سرعت و کیفیت مواجه نشود. شما می‌توانید در این روتر، دسترسی افراد به شبکه را مدیریت یا محدود کنید. کاربر روتر Archer C20_V4 می‌تواند با ایجاد لیست سیاه یا لیست سفید، به عده‌ای دسترسی شبکه را بدهد و این دسترسی را از عده‌ای دیگر سلب کند. قابلیت ایجاد شبکه‌ی کاربری مهمان با دسترسی محدود از دیگر نقاط قوت این روتر هستند. تی پی-لینک برای روتر Archer C20_V4 یک اپلیکیشن خوب طراحی کرده که روی گوشی‌های هوشمند نصب می‌شود و امکان مدیریت امکانات روتر را به دارنده می‌دهد. این برنامه Tether App نام دارد و روی گوشی‌های اندروید و iOS قابل اجرا است.
پورت شبکه که با نام‌های Ethernet, LAN, RJ-45 هم شناخته می‌شود، برای اتصال دستگاه‌های مختلف به سایر تجهیزات شبکه به صورت باسیم و از طریق کابل شبکه به کار می‌رود. از لحاظ ظاهری سوکت شبکه شبیه به سوکت تلفن (RJ-11) است، اما به دلیل بهره‌بری از 8 رشته سیم از سوکت تلفن که دارای 4 رشته سیم است، ابعاد بزرگ‌تری دارد. پورت شبکه در دو نوع مگابیتی (10/100mbps) و گیگابیتی (10/100/1000mbps) وجود دارد. همانطور که از نام این دو پروت هم پیداست سرعت انتقال اطلاعات در پورت‌های گیگابیتی 1000 مگابیت بر ثانیه و در پورت‌های مگابیتی، 100 مگابیت بر ثانیه است.
یواس‌بی (به انگلیسی USB و مخفف Universal Serial Bus) در حوزه فن‌آوری اطلاعات به یک استاندارد گذرگاه سریال گفته می‌شود که برای ایجاد واسطه بین افزاره‌ها و رایانه کاربرد دارد. این گذرگاه به منظور فراهم کردن روشی جهت اتصال تعداد زیادی سخت‌افزار جانبی توسط یک درگاه رابط استاندارد و همچنین بهبود قابلیت‌های اتصال و اجرا ابداع شد. این پروتکل در سه نسخه‌ی 1.1, 2.1, 3.0 ارائه شده است.
فایروال‌ها حفاظت لازم در مقابل مهاجمان خارجی را ایجاد و یک لایه و یا پوسته حفاظتی پیرامون کامپیوتر و یا شبکه در مقابل کدهای مخرب و یا ترافیک غیرضروری اینترنت، ارائه می‌نمایند. با بکارگیری فایروال‌ها، امکان بلاک نمودن داده از مکانی خاص فراهم می‌گردد. امکانات ارائه شده توسط یک فایروال برای کاربرانی که همواره به اینترنت متصل و از امکاناتی نظیر DSL و یا مودم‌های کابلی استفاده می‌نمایند، بسیار حیاتی و مهم می‌باشد. فایروال‌ها به دو شکل سخت افزاری (خارجی) و نرم‌افزاری (داخلی) ارایه می‌شوند. با اینکه هر یک از مدل‌های فوق دارای مزایا و معایب خاص خود می‌باشند، تصمیم در خصوص استفاده از یک فایروال به مراتب مهمتر از تصمیم در خصوص نوع فایروال است.
فایروال‌های سخت‌افزاری : این نوع از فایروال‌ها که به آنان فایروال‌های شبکه نیز گفته می‌شود، بین کامپیوتر شما (و یا شبکه) و کابل و یا خط DSL قرار خواهند گرفت. تعداد زیادی از تولیدکنندگان و برخی از مراکز ISP دستگاه‌هایی با نام "روتر" را ارائه می‌دهند که دارای یک فایروال نیز می‌باشد. فایروال‌های سخت‌افزاری در مواردی نظیر حفاظت چندین کامپیوتر مفید بوده و یک سطح مناسب حفاظتی را ارائه می‌نمایند (امکان استفاده از آنان به منظور حفاظت یک دستگاه کامپیوتر نیز وجود خواهد داشت). در صورتی که شما صرفا دارای یک کامپیوتر پشت فایروال می‌باشید و یا این اطمینان را دارید که سایر کامپیوترهای موجود بر روی شبکه نسبت به نصب تمامی patch ها ، بهنگام بوده و عاری از ویروس‌ها و یا کرم‌ها می‌باشند ، ضرورتی به استفاده از یک سطح اضافه حفاظتی (یک نرم‌افزار فایروال) نخواهید داشت.
فایروال‌های نرم‌افزاری : برخی از سیستم‌های عامل دارای یک فایروال تعبیه شده درون خود می‌باشند. در صورتی که سیستم عامل نصب شده بر روی کامپیوتر شما دارای ویژگی فوق می‌باشد، پیشنهاد می‌گردد که آن را فعال نموده تا یک سطح حفاظتی اضافی در خصوص ایمن‌سازی کامپیوتر و اطلاعات، ایجاد گردد. (حتی اگر از یک فایروال خارجی یا سخت‌افزاری استفاده می‌نمایید). در صورتی که سیستم عامل نصب شده بر روی کامپیوتر شما دارای یک فایروال تعیبه شده نمی‌باشد، می‌توان اقدام به تهیه یک فایروال نرم‌افزاری کرد. با توجه به عدم اطمینان لازم در خصوص دریافت نرم‌افزار از اینترنت با استفاده از یک کامپیوتر محافظت نشده، پیشنهاد می‌گردد برای نصب فایروال از CD و یا DVD مربوطه استفاده گردد.
در ماه ژوئن سال 1997 انجمن مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) استاندارد IEEE 802.11-1997 را به عنوان اولین استاندارد شبکه‌های محلی بی‌سیم منتشر ساختند. این استاندارد در سال 1999 دوباره بازنگری شد و نگارش به روز آمد شده آن تحت عنوان IEEE 802.11-1999 منتشر شد. استاندارد جاری شبکه‌های محلی بی‌سیم یا همان IEEE 802.11 تحت عنوان ISO/IEC 8802-11:1999، توسط سازمان استاندارد سازی بین‌المللی (ISO) و مؤسسه استانداردهای ملی آمریکا (ANSI) پذیرفته شده است. تکمیل این استاندارد در سال 1997، شکل‌گیری و پیدایش شبکه‌سازی محلی بی‌سیم و مبتنی بر استاندارد را به دنبال داشت. استاندارد 1997، پهنای باند 2Mbps را تعریف می‌کند با این ویژگی که در شرایط نامساعد و محیط‌های دارای اغتشاش (نویز) این پهنای باند می‌تواند به مقدار 1Mbps کاهش یابد. روش تلفیق یا مدولاسیون در این پهنای باند روش DSSS است. بر اساس این استاندارد پهنای باند 1Mbps با استفاده از روش مدولاسیون FHSS نیز قابل دستیابی است و در محیط‌های عاری از اغتشاش (نویز) پهنای باند 2Mbps نیز قابل استفاده است. هر دو روش مدولاسیون در محدوده باند رادیویی 2.4GHz عمل می‌کنند.
