بازی doom مخصوص xbox one

از همان ابتدا که Doom را آغاز می‌کنید، می‌دانید با چه نوع بازی‌ای طرف هستید. صحنه‌ی اول Doom، شخصیت اصلی بازی، یعنی شما را، در خشن‌ترین حالت ممکن نشان می‌دهد. بازی با صحنه‌ای از زنجیر پاره کردن و خرد کردن جمجمه‌ی یک هیولا شروع می‌شود. همه چیز هم خیلی سریع اتفاق میافتد. سرعت، اولین چیزی است که در بازی چشم‌تان را می‌گیرد؛ البته اگر چشم‌تان بتواند تمام اتفاقات بازی را دنبال کند! روند بازی را از همان ابتدا در سریع‌ترین حالت ممکن آغاز می‌کنید. این سرعت همین طور که در بازی پیش می‌روید، بیشتر می‌شود. یعنی در مراحل آخر بازی، کسی دیگر نمی‌تواند بازی کردن‌تان را تماشا کند. Doom به طرز دیوانه‌واری سریع است.

باید در ثانیه اسلحه‌تان را عوض کنید. برخی هیولاها مثل مور و ملخ مقابل‌تان می‌ریزند و با یکی دو تیر نابود می‌شوند. اما برخی دیگر نیاز به راکت لانچر یا اسلحه‌های خفن‌تر دارند. به تدریج و با پیشرفت در بازی، به مناطقی بر می‌خورید که باید در آن‌ها، هم‌زمان با انواع مختلفی از هیولاها مبارزه کنید. برای اینکه دوام بیاورید، باید در سریع‌ترین زمان ممکن اسلحه‌تان را عوض کنید. همه چیز در بازی شبیه به اکشن‌های اول شخص کلاسیک است. Doom جدید را به خاطر بخش تک‌نفره‌اش بازی کنید. بازی بخش‌های چندنفره‌ی درست و درمانی هم دارد، اما فعلا به آن‌ها ورود نمی‌کنیم و به شما هم پیشنهاد می‌کنیم که حتی برای بخش تک‌نفره‌ی بازی هم که شده است، Doom را بازی کنید.

باورتان می‌شود، Doom جدید حتی یک داستان خوب را هم در خودش جای داده است؟ مثل تمام بخش‌های بازی، داستان‌ Doom، هم باحال است و هم متال! انسان برای اینکه مشکل نیرو را حل کند، تصمیم به استفاده از قدرت جهنم و شخص خود شیطان گرفته است. با این حال، همه چیز به خوبی پیش نمی‌رود. داستان بازی و دیالوگ‌های‌اش حسابی خنده‌دار است. البته در نظر داشته باشید که نباید آن‌ها را جدی بگیرید. داستان بازی به حالت کمیک‌واری زیبا و مسخره است. حتما تمام متن‌ها و دیالوگ‌هایی که در گوشه و کنار نقشه‌ها پیدا می‌کنید را بخوانید و میان‌پرده‌ها را ببینید. به شما قول می‌دهیم که از داستان بازی لذت خواهید برد. حرف از نقشه‌ها و آیتم‌های گوشه و کنار آن به میان آمد؛ بگذارید بگوییم که نقشه‌های Doom شگفت‌انگیز هستند. مرحله‌ها نه‌تنها به‌صورت افقی، بلکه به‌صورت عمودی هم طراحی شده‌اند. کلید Space روی کیبورد را قرار است در هر ثانیه چند بار فشار دهید و از یک جای نقشه به طرف دیگرش بپرید. در این نقشه‌ها، می‌توانید آیتم‌های مخفی زیادی هم پیدا کنید. مراحل بازی مثل قدیم، پر است از درهای بسته که با کارت‌های رنگارنگ باز می‌شوند. حتی هیولاهای بازی هم آن قدر هوش مصنوعی‌شان خوب است که از طراحی خوب مرحله‌ها برای شکست دادن شما استفاده می‌کنند. هوش مصنوعی بازی شگفت‌انگیز است. هیولاها غیب و لحظه‌ای بعد در مقابل‌تان ظاهر می‌شوند؛ از یک طرف نقشه، به طرف دیگرش می‌پرند و تیرهای‌شان را هم روی حساب و کتاب شلیک می‌کنند.

پیشنهاد می‌کنیم حتما Doom را روی درجه‌های سختی بالا بازی کنید. هر چه باشد مشغول Doom بازی کردن هستید؛ به بازی احترام بگذارید و از همان ابتدا روی درجه‌های سختی بالا شروع‌اش کنید. بازی روی درجه‌های سختی بالا تازه هیجان واقعی‌اش را نشان می‌دهد. زمانی که فقط یکی دو تیر با مرگ فاصله داشته باشید، هر کاری می‌کنید تا خودتان را نجات دهید. بی‌شوخی می‌گوییم: توانایی بازی کردن‌تان در درجه‌های سختی بالا رو می‌شود. روند بازی Doom، در پایه شبیه به شماره‌های اول این مجموعه است؛ با این حال،‌ دو قابلیت جدید، رنگ تازه‌ای به بازی داده‌اند. اولین حرکت جدیدی که بازی در اختیارتان می‌گذارد، Glory Kills نام دارد. با استفاده از این مکانیک می‌توانید دشمن‌های بازی را به اندازه‌ی کافی با تیرها یا مشت‌های‌تان ضعیف کنید و در نهایت آن‌ها را با یک حرکت زیبا، از پای در بیاورید. Glory Killها حتی روی غولآخرها هم جواب می‌دهند. با هر Glory Kill، مقدار کمی سلامتی و زره دریافت می‌کند. بازی در اصل از شما می‌خواهد تا به دل دشمن بزنید و آن‌ها را با Glory Kill نابود کنید. در این میان کمی هم صدمه می‌بینید، اما بسته‌های سلامتی و زره‌ای که دریافت می‌کنید، سلامتی‌تان را بر می‌گردانند. مکانیک بعدی روند بازی در کشتن دشمنان با اره‌برقی نشان داده می‌شود می‌شود. وقتی با اره‌برقی هیولایی را تکه و پاره می‌کنید، به همراه تکه‌های گوشتی که به زمین می‌ریزد، مهمات زیادی همراه می‌شود. اره‌برقی Doom با سوخت کار می‌کند. در نتیجه زمانی باید آن را بیرون بکشید که مهمات ندارید. با ادغام Glory Kill و Chainsaw Kill می‌توانید نه تنها خودتان را از سخت‌ترین بخش‌های بازی نجات دهید، بلکه می‌توانید لحظه‌های زیبایی را هم برای خودتان رقم بزنید.

بازی‌های امروزی معمولا از نظر گرافیک زیبا هستند. در نتیجه برای این‌که به‌چشم بیایند، باید چیز جدیدی رو کنند. Doom از نظر گرافیکی کاری کرده است که بازی‌های زیادی نمی‌توانند به پای‌اش برسند. نورپردازی بازی شگفت‌انگیز است. با توجه به جنس مختلف سطح، بازتاب نور و رنگ آن‌ها فرق می‌کند. وارد یک مرحله شوید، هیولاها را لت و پار کنید و قبل از این‌که از نقشه خارج شوید، نگاهی به دور و اطراف‌تان بیاندازید. تمام محیط رنگ قرمز به خودش گرفته است. بد نیست به این موضوع هم اشاره کنیم که تمام ویدیوهایی که تا به امروز از بازی منتشر شده‌اند، نسخه‌ی رایانه‌های شخصی بازی را به تصویر کشیده‌اند. ما نسخه‌ی پلی‌استیشن4 Doom را بازی کردیم و در مقایسه با ویدیوهایی که دیده بودیم، کیفیت گرافیکی پایین‌تر بود. بافت‌ها در نسخه‌ی کنسولی، کیفیت آن چه در ویدیوها دیده بودیم را نداشتند. البته بازی از نظر فنی شگفت‌انگیز است. به جرات می‌گوییم که هیچ بازی روی کنسول‌تان نمی‌توانید پیدا کنید که کیفیت Doom را در وضوح تصویر Full HD و سرعت 60 فریم در ثانیه داشته باشد.

گرافیک بالای بازی به کنار، موسیقی آن هم به قدری خوب است که به لذت تجربه‌ی Doom می‌افزاید. بازی موسیقی متال درست و درمانی دارد که به هنگام مبارزه‌های خفن و بزرگ، اوج می‌گیرد. نتوانسته‌ایم به اندازه‌ی کافی روی بخش چندنفره‌ی بازی هم وقت بگذاریم، اما بگذارید بگوییم که بخش چندنفره‌ی بازی هم پر و پیمان است و حتی یک حالت ساخت مرحله هم در آن قرار داده شده است. در نهایت، اگر از بازی‌کننده‌هایی هستید که سال‌ها پیش پای کامپیوترشان بازی می‌کردند، Doom می‌تواند دلیلی برای بازگشت شما به بازی‌هایی ویدیویی باشد. از بازی کردن Doom بی‌خیال نشوید که یکی از بهترین تجربه‌های گیمی چند وقت اخیر است.