گوشی موبایل سونی مدل xperia xz دو سیم کارت ظرفیت 64 گیگابایت

در نگاه اول به بدنه‌ی XZ، پلاستیکی در ذهنتان تداعی خواهد شد که کیفیت بسیار خوبی هم ندارد. البته اصلا به این معنی نیست که جدید‌ترین گوشی سونی از مواد نامرغوب ساخته شده است؛ بلکه سونی ادعا کرده که XZ را با آلیاژ خاصی از آلومینیوم ساخته که فرمول آن هم تا الان پنهان نگه داشته شده است. البته مواد تشکیل‌دهنده‌ی XZ به هر چیزی شبیه است به غیر از آلومینیوم، به شخصه اعتقاد دارم که سونی اکسپریا Z5 خیلی زیبا‌تر از این گوشی ساخته شده و می‌توان گفت سونی با تغییراتی که در طراحی XZ به وجود آورده آن را بیشتر به گوشی‌های میان‌رده شبیه کرده تا پرچم‌داری که قرار است یک شرکت بزرگ به آن افتخار کند.

لب‌های گرد نمایشگر اولین موردی هستند که می‌خواهند شما را راضی کنند. این طراحی با آنچه در گوشی‌های قبلی سونی دیده بودیم متفاوت است؛ همچنین قاب پشتی شیشه‌ای هم جای خود را به آلومینیوم داده تا خط‌و‌خش، عرق و اثر‌انگشت، تاثیر منفی کمتری روی آن داشته باشند. می‌توان گفت تمام لبه‌ها و نوک‌های تیز گوشی‌هایی که در سری Z دیده بودیم، در این گوشی به منحنی تبدیل شده‌اند و دیگر آن جذابیت و خشونت را ندارند. دقیقا مثل اتفاقی که برای پلی‌استیشن 4‌های جدید همین شرکت افتاده است.

قابل توجه طرفدارن اپل و سامسونگ، روی قاب پشت و جلو یا هیچ‌ جای دیگر XZ خبری از برآمدگی نیست و صد البته جک 3.5 میلی‌متری صدا هم برای این گوشی در نظر گرفته شده است. اصلا به قیافه‌ی گوشی نمی‌آید که 160 گرم وزن داشته باشد، اما به محض دردست‌گرفتن‌ آن متوجه می‌شوید، XZ سنگین‌تراز چیزی است که نشان می‌دهد. اکسپریا XZ سنت ضدآب‌بودن را مثل بقیه‌ی اعضای خانواده‌ی گوشی‌های سونی به ارث برده است. مثل نسخه‌های قبل، حسگر اثر انگشت با کلید خانه یک‌پارچه شده و روی لبه‌ی سمت راست قرار گرفته است. این فکر را که از انگشت شستتان برای بازکردن گوشی استفاده کنید، به‌کلی از سرتان بیرون کنید. مکان قرارگرفتن این حسگر تنها برای انگشت اشاره مناسب است؛ همچنین کلید اختصاصی دو مرحله‌ای برای دوربین در ‌نظر گرفته شده تا بتوانید راحت‌تر با این گوشی عکاسی کنید.

سونی با هر سالی که از ساخت گوشی‌هایش می‌گذرد، سعی می‌کند نمایشگر‌های بهتری روی آن‌ها قرار دهد. آن‌ها را ارتقا دهد و به فناوری‌های جدید مسلح کند تا بین رقبای سرسخت امروزی بازار کم نیاورد. سه سالی می‌شود فناوری اختصاصی تریلومینوس سونی که در نمایشگر XZ هم به‌ کار رفته باعث می‌شود نمایشگر‌های سونی طیف بیشتری از رنگ‌ها را نمایش دهد؛ چیزی که امسال اپل با افتخار، استفاده فناوری مشابه‌ای را برای هفتمین آیفونش در بوق و کرنا کرد. موتور X-Reality هم شفافیت و روشنایی وصف‌ناپذیری را به تصاویر و فیلم‌ها‌ی شما می‌دهند.

لبه‌های شیشه‌ی روی نمایشگر گرد هستند، دیدن محتویات از زوایا بدون مشکل امکان‌پذیر است، نمایشگر از قرار گرفتنش جلوی چشمان شما آگاه می‌شود و خود را روشن می‌‌کند و برای محافظت از آن از شیشه‌های گوریلاگلس استفاده شده است. این‌ موارد، از دیگر قابلیت‌های نمایشگر جدید‌ترین پرچم‌دار سونی هستند.

نوشتن از اینکه این گوشی می‌تواند چه برنامه‌ها و بازی‌هایی را اجرا کند، به‌نظر لازم نمی‌رسد؛ پس اگر بگویم بازی و برنامه‌ای در فروشگاه گوگل وجود ندارد تا تراشه‌ی درنده‌ای مثل اسنپ‌دراگون 820 از پس آن برنیاد، بهتر است. این موضوع به همین حالا هم مربوط نمی‌شود، تا یکسال دیگر هم این گوشی از پس تمام برنامه‌ها و بازی‌ها برمی‌آید. سونی مثل سامسونگ و ال‌جی نیست و همچنان اعتقادی به استفاده از چهار گیگابایت رم ندارد و همان سه گیگابایت زمان Z5 را برای XZ هم کنار گذاشته است. نسخه‌ای که برای نقد و بررسی به دست من رسید، 64 گیگابایتی است که در حدود 15 گیگابایتش بابت سیستم‌عامل و برنامه‌های پیش‌فرض در اختیار نیست.

با توجه به ابعاد XZ، باتری آن ظرفیت مناسبی دارد. اگر کمی اهل حساب‌و‌کتاب باشید، نمایشگر 5.2 اینچی به‌علاوه‌ی پردازنده‌ی 4 هسته‌ای مساوی می‌شود با مقدار مصرف بالا. می‌خواهم پای پرچم‌داران شرکت‌های دیگر را هم وسط بکشم؛ آیفون7 با باتری 1960، هفتمین گلکسی با 3000 و جی5 با چیزی در حدود 2800 را در مقابل جدیدترین گوشی سونی که مثل Z5 باتری‌اش چیزی در حدود 2900 میلی‌آمپر ساعت ظرفیت دارد، قرار می‌دهم. باتری این گوشی با وجود مصرف بالا، از تمام رقیبان دوام بیشتری دارد یا حداقل در حد رقیبان است. وب‌گردی با وای‌فای در حدود 6 ساعت و 20 دقیقه، 5 ساعت و ده دقیقه بازی سبک، یک روز و 20 ساعت پخش موسیقی و 13 ساعت مکالمه در شبکه‌ی 3G نتایج تست باتری XZ هستند. ناگفته نماند که هنگام شارژ، باتری فوق‌العاده گرم می‌شود؛ شاید اولین نفری باشم که موفق به منفجرکردن باتری XZ بشوم!

استفاده از پورت USB-Type C، تغییر قابل مشاهده دیگر در XZ است. اکسپریا XZ، اولین گوشی سونی است که با این پورت عرضه می‌شود. جالب است بدانید گوشی تنها با شارژر مخصوصش که خروجی 1.5 آمپری دارد، شارژ می‌شود.

در حالی که دیگر شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی‌های موبایل به این نتیجه رسیده‌اند که بالابردن دقت یا به‌اصطلاح عامیانه، مگاپیکسل دوربین، به طور مستقیم تاثیری بر کیفیت عکس‌های گرفته‌شده ندارد، سونی همچنان روی مگاپیکسل بیشتر تاکید دارد. این بار در XZ شاهد سنسوری با دقت ۲۳ مگاپیکسل هستیم؛ یعنی تقریبا دو برابر حسگر موجود در آیفون ۷ و گلکسی S7. اگر بخواهیم وارد بحث اعداد و ارقام و اصطلاحات فنی بشویم، دوربین اصلی اکسپریا XZ از لنزی با نسبت کانونی f/2.0 به همراه فوکوس لیزری و فلش LED استفاده می‌کند. تا همین‌جای کار، اگر بحث مگاپیکسل را کنار بگذاریم، دوربین اکسپریا XZ تعریف چندانی ندارد. دیافراگم لنز به اندازه‌ی دیگر گوشی‌های پرچم‌دار باز نیست و این یعنی نور کمتری به حسگر می‌رسد. به علاوه، نبود لرزش‌گیر اپتیکال تصویر (OIS) تاثیر منفی زیادی بر عکاسی در شب خواهد گذاشت.

پیش از اینکه به سراغ کیفیت عکس‌های نهایی برویم، نگاهی به تنظیمات نرم‌افزاری دوربین XZ می‌اندازیم. نرم‌افزاری که چندسالی از عمرش می‌گذرد و در این مدت، تغییر خاصی نداشته است. به جز تنظیمات خودکار و دستی، یک سری امکانات هم مثل «قابلیت افزوده» در این برنامه گنجانده شده‌اند که شاید چند سال پیش جذاب بودند؛ ولی دیگر تکراری شده‌اند. نکته‌ی مهم این است که در حالت خودکار و به صورت پیش‌فرض، دوربین اکسپریا XZ تنها با دقت ۸ مگاپیکسل عکس‌برداری می‌کند؛ برای اینکه بتوانید عکس‌هایی با دقت ۲۳ مگاپیکسل ثبت کنید، باید از حالت عکاسی دستی استفاده کرده و درگیر تنظیمات خاص آن شوید.

اما کیفیت عکس‌ها در مقایسه با پرچم‌دارهای سال‌های گذشته‌ی سونی مثل اکسپریا Z5 و اکسپریا X، بهبودهای فراوان داشته‌اند. عکس‌های ثبت شده در شرایط نوری ضعیف، هنوز نمی‌توانند با گلکسی S7 یا G5 رقابت کنند؛ شفافیت این عکس‌ها پایین و نویز تصاویر زیاد است. اگر دست به آچار باشید و بتوانید با تنظیمات دستی عکس بگیرید، نتیجه‌ی بهتری به دست می‌آورید؛ ولی در حالت اتوماتیک، هنوز نمی‌توان تصاویر XZ را در رده‌ی عکس‌های گوشی‌های پرچم‌دار دیگر دانست. در شرایط نوری مناسب، عکس‌ها کیفیت بهتری دارند، فوکوس هم سریع‌تر انجام می‌گیرد و اختلاف کیفیت تصاویر با تصاویر گرفته‌شده با دیگر پرچم‌داران، کمتر می‌شود. در مورد کیفیت فیلم‌برداری هم شرایط به همین شکل است. البته اکسپریا XZ قابلیت فیلم‌برداری HDR و لرزشگیر تصویر در حین فیلم‌برداری دارد که برای استفاده از این دو، باید کیفیت فیلم‌برداری را از 4K به Full HD کاهش دهید.

علاقه‌مندان به عکاسی سلفی، از عملکرد دوربین سلفی XZ کاملا راضی خواهند بود. این دوربین، حسگری ۱۳ مگاپیکسلی در کنار لنزی واید با نسبت کانونی f/2.0 و فوکوس ثابت دارد. لنز این دوربین به قدری واید است که می‌تواند وظیفه‌ی پایه‌های سلفی را زیر سوال ببرد. به‌علاوه، سونی محدوده‌ی ایزوی دوربین سلفی را کاملا بالا برده تا بتواند عکس‌های خوبی در شرایط مختلف نوری بگیرد. البته، سایز کوچک سنسور باعث می‌شود که در ایزوهای بالا، نویز تصاویر بسیار زیاد شود. این دوربین می‌توان ابزار خوبی برای گرفتن عکس‌هایی جذاب و پرکردن حساب اینستاگرام باشد فقط به شرطی که علاقه‌ی زیادی به عکاسی سلفی در شب نداشته باشید.

عرضه یک گوشی که سخت‌افزارش مربوط به چندین ماه قبل می‌شود، با دوربینی که سال پیش همراه با Z5 هم عرضه شده بود یا طراحی که زشت‌تر از گذشته شده؛ برای یک گوشی که نام پرچم‌دار روی آن گذاشته شده؛ کمی دیر به نظر می‌رسد. تمام قابلیت‌های XZ یا اگر کمی مثبت نگاه کنیم، نیمی بیشتر از قابلیت‌های این گوشی قبلا در گوشی X Performance عرضه شده بود. پس تنها دلیلی که می‌تواند این گوشی را محبوب کند چیست؟

تنها عاملی که می‌تواند به فروش اکسپریا XZ کمک کند، دقیقا چیزی است که آیفون7 هم از آن استفاده کرده است: قراردادن تمام قابلیت‌های خوب که سایر گوشی‌ها دارند، در یک قاب یکتا و نقش‌بستن برند سونی روی آن تا طرفداران دو آتیشه‌ی آن را برای خرید ترغیب کند.