لپ تاپ 13 اینچی اچ پی مدل spectre x360 13t 4185nr

Spectre x360 یک لپ‌تاپ هیبریدی است؛ یعنی یک لپ‌تاپ دوکاره است که کار دوم‌اش، تبدیل شدن به تبلت است؛ اما نه کاملا لپ‌تاپ است و نه کاملا تبلت. هدف اولیه از تولید این سری کامپیوترها، پر کردن فاصله‌ی بین تبلت‌ و لپ‌‌تاپ بود. بعد از موج همه‌گیر شدن تبلت‌ها، سازندگان کامپیوتر احساس خطر کردند که نکند این دستگاه‌های جدید به مذاق کاربر خوش بیایند و به کلی بی‌خیال استفاده از کامپیوتر شوند. این شد که لپ‌تاپ هیبریدی را خلق کردند که هم نیاز جدید را برطرف کند و هم مفهوم لپ‌تاپ به فراموشی سپرده نشود. اما بعد از اینکه تب تبلت‌ در بازار فروکش کرد و کارکرد این دستگاه‌ها برای مردم مشخص شد، همه فهمیدند که هر کدام از این دو دستگاه کاربردهای خاص خود را دارند و هیچ‌یک قرار نیست جای آن دیگری را بگیرد. ولی دیگر کار از کار گذشته‌بود؛ اچ‌پی محصولی به نام Spectre x360 را ساخته بود؛ لپ‌تاپی که به تبلت تبدیل می‌شود.

بیایید پیش از آن‌که سراغ بحث طراحی بدنه Spectre x360 برویم، بحث مفهوم لپ‌تاپ هیبریدی را جمع کنیم. تقریبا با قاطعیت می‌توان گفت هر محصولی که آمده بین فُرم لپ‌تاپ و تبلت حرکت کند، قاعده را باخته و محصول تولید شده اصطلاحا نگرفته‌است. حکایت، مشابه حکایت کلاغی است که می‌خواسته راه‌رفتن کَبک را تقلید کند و در پروسه‌ی یادگیری، راه رفتن خودش را هم فراموش کرد. نمی‌توان این مفهوم تبلت را با لپ‌تاپ مخلوط کرد. حتی سرفیس پروها (Surface Pro) که ادعای ترکیب این دو مفهوم را در بهترین حالت دارند، در وهله‌ی اول یک تبلت ویندوزی هستند که به صرف قابلیت اضافه شدن کیبورد مجزا، به خودشان لپ‌تاپ هم می‌گویند. یک لپ‌تاپ، نیازمند سخت‌افزار به مراتب قدرتمندتری نسبت به تبلت است و این خود به عنوان اصلی‌ترین عامل، باعث افزایش ضخامت می‌شود. این افزایش ضخامت به نوبه‌ی خود، مفهوم تبلت‌بودن را خراب می‌کند. حتی لپ‌تاپ‌هایی که در عین داشتن سخت‌افزار قدرتمند، باریک هستند این کار را به بهای قربانی کردن پورت‌های فول‌سایز انجام داده‌اند؛ کاری که از لذت کار کردن با لپ‌تاپ می‌کاهد.

ظاهرا هدف از طراحی چنین محصولی، بیهوده جلوه دادن ایده‌ی سرفیس مایکروسافت است. گویا اچ‌پی میخواسته بگوید استفاده از تبلت‌های پرطمطراق مایکروسافت با وجود تاکید زیاد بر Lapability بالای‌شان، آن‌قدرها هم راحت نیست. منظور مایکروسافت از روکردن مفهومی با عنوان Lapability که حتی معنای لغت‌نامه‌ای درستی هم برای‌اش تعریف نشده، راحتی تبلت در حالت استفاده روی پا و به عنوان لپ‌تاپ است. حالا اچ‌پی می‌گوید برای استفاده از یک تبلت روی پا، هیچ راه‌حلی به غیر از به کارگیری فرم ساختاری لپ‌تاپ وجود ندارد، همین و ختم کلام!

ظاهر لپ‌تاپ در نگاه اول به هیچ وجه شبیه یک لپ‌تاپ هیبریدی (تبدیل شونده) نیست. راستش تا زمانی که درِ لپ‌‌تاپ را باز نکرده‌اید، محال است متوجه شوید که نمایشگر لپ‌تاپ می‌تواند 360 درجه بچرخد و به تبلت تبدیل شود. چهره‌ی محصول کاملا شبیه لپ‌تاپ‌های معمولی است و هیچ نشانی از یک محصول تغییرپذیر در آن مشاهده نمی‌شود. از منظر طراحی، Spectre x360 ترکیبی از MacBook Air و Lenovo Yoga است؛ در طراحی قالب از مک‌بوک ایر الهام گرفته شده و لولا، متاثر از یوگا است. بدنه‌ی لپ‌تاپ یکپارچه از آلومینیوم برس خورده‌ی کاملا یک‌دست ساخته شده و به خوبی رنگ شده تا مبادا حس سردی فلز را، آن‌چنان که باید و شاید انتقال دهد. اما هنوز از لحاظ کیفیت و همواری با بدنه‌ی مک‌بوک‌ها خیلی فاصله دارد. وجود کمی ناهمواری خفیف در بدنه باعث شده‌ چسبندگی به دست بیشتر شود و در دست گرفتن Spectre x360 ساده‌تر از یک مک‌بوک باشد. لپ‌تاپ Spectre x360 از لحاظ مشخصات، ویژگی‌های یک آلترابوک را دارا است؛ اما وزن کلی آن در مقایسه با آلترابوک‌های رایج کمی زیاد است و ضخامت‌اش هم از آلترابوک‌ها بیشتر است. قطر محصول در حدود قطر یک مک‌بوک پرو است؛ اما در مقایسه با آن خیلی سبک‌تر است و حمل و نقل‌اش هم به مراتب از یک مک‌بوک پرو ساده‌تر است.

اچ‌پی تصمیم گرفته به جای استفاده از لوگوی گرافیکی‌اش، از یک لوگوی تایپی یا لوگوتایپ استفاده کند که در آن عبارت HEWLETT-PACKARD با حروف بزرگ نوشته شده؛ حرکتی که در القای حرفه‌ای بودن محصول، تاثیر به‌سزایی دارد. این عبارت با فونت بزرگ در پشت نمایشگر و با فونت کوچک در قسمت پشتی لولا به چشم می‌خورد. در قسمت بالای لوگو، یک شکاف کشیده وجود دارد که توسط یک نوار پلاستیکی پوشانده شده‌است. به احتمال زیاد، در پشت این نوار پلاستیکی آنتن‌های WiFi لپ‌تاپ قرار دارد. آنتن WiFi دارای استاندارد IEEE 802.11ac است که سرعت انتقال بالایی دارد و بلوتوث 4.0 و فناوری WiDi را هم به همراه آورده‌است.

در قسمت پایینی بدنه، چهار تکه‌ی پلاستیکی وجود دارد که در زمان قرار گرفتن لپ‌تاپ روی زمین، از لیز خوردن آن جلوگیری می‌کنند. دو اسپیکر در قسمت چپ و راست تکه‌های پلاستیکی قرار گرفته‌اند و در ناحیه‌ی بالایی که به لولا نزدیک‌تر است، منافذ ورود هوا به درون لپ‌تاپ وجود دارند که در خدمت بخش خنک‌کننده هستند. قسمت‌های کناری کاملا پولیش شده‌اند و آن‌قدر زیبا هستند که حتی نگاه‌کردن به براقی فلز این ناحیه، شما را ذوق‌زده‌ می‌کند. باور کنید حتی نگاه کردن به این قسمت جذاب است و رنگ مسی به کار رفته، حتی آن‌را جذاب‌تر هم کرده‌است. نسخه‌ی دیگری با ترکیب رنگ مشکی و نقره‌ای هم از این لپ‌تاپ ساخته شده‌است.

لبه‌های کناری لپ‌تاپ ظاهر زیبایی دارند و ظرافت خاصی در قرار گرفتن پورت‌ در آن‌ها کار رفته‌است. در لبه‌ی سمت راست یک کلید ویندوز برای استفاده در حالت تبلت و یک کلید ولوم به سبک تبلت‌ها در این قسمت وجود دارد و یک پورت mini DP و یک HDMI و دو عدد USB به همراه جک 3.5 میلی‌متری هدفون این قسمت را تکمیل می‌کنند. در قسمت چپ، تنها یک دکمه‌ی پاور کوچک، یک پورت USB، دریچه‌های خروجی هوا و جک اتصال سوکت شارژ قرار دارد. دکمه‌ی پاور لپ‌تاپ در جای بسیار بدی قرار دارد و اچ‌پی در این بخش، بیشتر به تبلت‌ بودن دستگاه بها داده تا لپ‌تاپ بودن آن. این کلید فاقد برآمدگی است و برای فشردن‌اش باید حتما کلید را در محدوده‌ی دیدتان داشته‌باشید. برآمده نبودن کلید پاور از فشرده شدن ناخواسته‌ی آن جلوگیری می‌کند، اما در زمانی که بخواهید فشارش دهید هم از خود مقاومت نشان می‌دهد! روی دکمه‌ی پاور چراغی با آیکون پاور وجود دارد که خاموش و روشن می‌شود. پایین کلید پاور، یک اسلات کارت حافظه‌ی SD هم وجود دارد که وجود آن دیگر به یک استاندارد تبدیل شده و عکاسان دوربین‌های حرفه‌ای از دیدن‌اش در این لپ‌تاپ خوشحال خواهند شد. خوشبختانه عمق زیادی برای شیار کارت حافظه در نظر گرفته شده‌است و پس از قرار گرفتن کارت SD درون اسلات، تها یکی دو میلی‌متر از بدنه‌ بیرون خواهد زد.

پردازنده‌ی لپ‌تاپ یک Core i7-6500U است که فرکانس 2.5 گیگاهرتزی دارد و در حالت Boost تا 3.1 گیگاهرتز ارتقا پیدا می‌کند. با توجه به اینکه پردازنده‌ی گرافیکی لپ‌تاپ یک پردازنده‌ی مجتمع است، نباید انتظار زیادی از آن داشت و تنها باید به اجرای نرم‌افزارهای معمول و پخش فیلم با آن فکر کنید. به همین مقدار رضایت دهید و قناعت کنید! البته می‌توانید به اجرای روان بازی‌هایی مثل Dota2 و Counter Strike دلخوش باشید. 8 گیگابایت حافظه‌ی رم DDR3 و 512 گیگابایت حافظه‌ی SSD روی محصول نصب شده که برای یک کامپیوتر مقدار خوبی است و سرعت انتقال بالایی دارد. بخش زیادی از داخل لپ‌تاپ به وسیله‌ی باتری اشغال شده‌است و باتری، نزدیک به دو سوم نمای درونی را به خود اختصاص داده‌است. تنها دستکاری که می‌توانید در سخت‌افزار لپ‌تاپ انجام دهید، تغییر درایو SSD و تعویض باتری است. فقط همین! بنابراین در صورتی که فکر ارتقای حافظه‌ی رم را در سر می‌پرورانده‌اید باید این فکر را به فراموشی بسپارید.

زمانی که مانیتور را تا انتها می‌چرخانید، حالت تبلت (Tablet Mode) فعال می‌شود. در این حالت، کیبورد و تاچ‌پد اصلی غیرفعال می‌شوند تا هنگامی که برای نگه داشتن تبلت به ناچار مجبورید بخشی از کلیدها را فشار دهید، نتیجه‌ی ناخواسته‌ای به بار نیاید. این حرکت در نوع خود حرکت درستی است و کاملا انتظار می‌رفت به همین صورت باشد. با وجود قرار دادن چنین حالتی، هنوز استفاده از دستگاه در حالت تبلت راضی‌کننده نیست و نمی‌توان ‌آن‌را با یک تبلت معمولی مقایسه کرد. لبه‌های تیز بدنه هم مانع از این می‌شوند که حس راحتی کار کردن با یک تبلت را داشته‌باشید و وزن دستگاه و فاصله‌ی بین نمایشگر و بدنه هم واقعا آزاردهنده هستند.

اما پس از طراحی لولای خاص، تاچ‌پد لپ‌تاپ بزرگ‌ترین مشخصه‌ی آن است. تاچ‌پد لپ‌تاپ بزرگ است؛ خیلی هم بزرگ است! هم بزرگ است و هم خیلی عریض. راحت‌تان کنیم: کیبورد Spectre x360 تقریبا به اندازه‌ی یک iPhone 6 است. این تاچ پد دوست‌داشتنی تقریبا دو برابر تاچ‌پدهای عادی است و بافت روانی هم روی آن کار شده که هنگام کارکردن مشکلی ایجاد نمی‌کند. با توجه به عرض زیاد تاچ‌پد، ممکن است گاهی اوقات هنگامی که می‌خواهید کلیک راست کنید، به اشتباه کلیک چپ را فشار می‌دهید. کمی زمان می‌برد تا متوجه محدوده‌ی کلیک راست و چپ در قسمت پایینی تاچ‌پد شوید. حدودا سه پنجم تاچ‌پد به کلیک چپ اختصاص دارد و دو پنجم باقی مانده سهم کلیک راست است. این مشکلی نیست که به معضل تبدیل شوید؛ قضیه اینجا است که کسی به چنین تاچ‌پد عریضی نیاز پیدا نمی‌کند. وجود تاچ‌پد با این عرض، نه تنها چیزی به تجربه‌‌ی کاربری اضافه نمی‌کند، بلکه تنها کاربران تازه‌کار را گیج می‌کند. اگر این موارد را نادیده‌ بگیریم، تاچ‌پد لپ‌تاپ بسیار خوب است و ده انگشت را به صورت هم‌زمان تشخیص می‌دهد.

یک مانیتور 13 اینچی برای Spectre x360 در نظر گرفته شده که دقت 1440 × 2560 پیکسلی دارد و از نوع لمسی است. نوع پنل IPS است و زاویه‌ی دید آن بسیار زیاد است. این نمایشگر یکی از برترین نمایشگرهای موجود در بازار است و با در نظر گرفتن سایز 13 اینچی مانیتور و کارت گرافیک مجتمع اینتل، بهترین انتخاب ممکن بوده‌است. باید این را هم در نظر داشت که با توجه به براق بودن این نمایشگر، نگاه کردن به آن در نور شدید به شدت سخت است. استفاده از حالت لمسیِ لپ‌تاپ در حالت عادی کمی ناراحت‌کننده است. در حالت لپ‌تاپ، فشار نوک انگشت باعث به هم خوردن تعادل مانیتور و لپ‌تاپ می‌شود. در حالت تبلت می‌توان به استفاده از نمایشگر لمسی دل‌خوش بود، اما در حالت لپ‌تاپ بهتر است فکر کنید لپ‌تاپ صفحه‌ی لمسی ندارد. مانیتور می‌تواند زمین را تشخیص دهد و تصویر با توجه به نوع در دست گرفتن تبلت، با مصرف‌کننده هماهنگ می‌شود.

Spectre x360 یک لپ‌تاپ خیلی عالی است. کیفیت ساخت واقعا خوبی دارد. بدنه‌ی فلزی خیلی خوب و یکپارچه طراحی شده و به خوبی تراش خورده‌است. ترکیب رنگ ناب‌ بدنه بسیار زیبا است و در حین کار کردن، حس خوبی به مصرف‌کننده می‌دهد. لولای 360 درجه یکی از ویژگی‌های بارزی از مهندسی ناب به کار رفته در این لپ‌تاپ است. عملکرد لولا و بی‌صدا بودن و قدرت اش در نگه داشتن نمایشگر آن قدر خوب هستند که نمی‌توان معادلی را برایش در نظر گرفت. این لولا جز نقاط مطرح این لپ‌‌تاپ است و حتی کلمه‌ی 360 در عنوان لپ‌تاپ هم به چرخش 360 درجه‌ی آن اشاره دارد. به لطف دستکاری‌ها و بهینه‌ سازی‌های مایکروسافت در ویندوز، عمر باتری لپ‌تاپ هم خوب است و خوب دوام می‌آورد. در کنار همه‌ی این‌ها، قدرت سخت‌افزار استفاده شده خوب است و نیازهایی از قبیل ویرایش فایل‌های Word و ویرایش عکس و انجام چند بازی مختصر را به خوبی برآورده می‌کند. انجام چنین کارهایی بدون وجود یک نمایشگر خوب غیرممکن است و Specre x360 در این زمینه هم سخاوتمندانه بهترین نمایشگر را در اختیارتان قرار می‌دهد. اگر به دنبال تجربه‌ی کلی خوبی از کار کردن با یک لپ‌تاپ هستید و حاضرید بابت پرمیوم بودن محصول کمی بیشتر هزینه کنید، این محصول واقعا خوب است؛ فقط ای کاش این‌قدر سنگین نبود تا می‌شد آن را به راحتی به هر فرد خوش‌سلیقه‌ای پیشنهاد داد.