کوارتز، که از سیلیکون و اکسیژن تشکیل شده، شایعترین ماده معدنی در کره زمین است. 60% کره خاکی زمین از کوارتز ساخته شده است. کوارتز در ساختن شیشه استفاده زیادی دارد. شیشه کوارتز نشکن بوده در صورت شکستن هم خطر کمی دارد. میلیاردها نفر هر روز از کوارتز استفاده میکنند، اما تعداد کمی از آنها از این موضوع خبر دارند، زیرا بلورهای ریز کوارتزی که از آن استفاده میکنند، درون ساعتهای مچی و دیواری آنها پنهان شده است.
اما این بلورهای سفید یا شفاف که در سراسر جهان یافت میشوند، چه ارتباطی با اندازهگیری زمان دارند؟
برخی از مواد مانند برخی از سرامیکها و بلورهای کوارتز، هنگامی که تحت فشار مکانیکی قرار گیرند، میتوانند الکتریسیته تولید کنند. توانایی تبدیل دو جانبه فشار مکانیکی و الکتریسیته به یکدیگر را خاصیت پیزوالکتریک مینامند. بلورهای کوارتز که دارای این خاصیت هستند، با یک ولتاژ معین برق با بسامد یا فرکانس خاصی مرتعش میشوند. بنابراین این بلورها معیار دقیقی از بسامد یا فرکانس را حفظ میکنند که به تنظیم حرکت ساعت کمک میکند و دقت آن را بسیار بالا میبرد. نخستین ساعت کوارتزی که با ارتعاشات یک بلور کوارتز از ولتاژ برق کار کرد در سال 1929 ساخته شد. کوارتز در رادیوها، ریزپردازشگرها (میکروپروسسورها) و بسیاری از دستگاههای صنعتی دیگر نیز به کار میرود.
شیشههای معدنی (Mineral) از طریق حرارت دیدن و روکش یووی در برابر خط و خش، فشار و تغییر رنگ مقاوم میشوند البته در نهایت ضدخش محسوب نمیشود. این شیشهها بیشتر در ساعتهای دارای برند معتبر و خیلی کم در ساعتهای درجه دو استفاده میشوند.
