خودرو نیسان zamyad24 دنده ای سال 1395

در سال 1956 ساخت پروژه‌ی جونیور آغاز شد. خودرویی که توسط شرکت داتسون (نیسان در آن سال زیرمجموعه‌ی داتسون بوده است) روی خط تولید رفت، درحقیقت وانت متوسطی با توان حمل بار800 کیلوگرم بود که از طریق پیشرانه‌ی 1500 سی‌سی50 اسب بخار به حرکت درمی‌آمد و به حداکثر سرعت 75 کیلومتر بر ساعت می‌رسید. تا سال 1982 مدل‌های مختلف با قدرت‌های گوناگون از خط تولید خارج شدند؛ اما سرانجام به دلیل نداشتن ایمنی کافی و وجود رقبای سرسختی همچون تویوتا هایلوکس تولیدش متوقف شد. نمونه‌ی بسیار پرقدرت‌تر این وانت در حدود  45 سال قبل وارد ایران شد. در ابتدا روی خط تولید سایپا قرار گرفت و درنهایت پارس خودرو حق امتیاز مونتاژ آن را به دست آورد و تا به امروز روی خط تولید باقی مانده است. در طراحی خودرو می‌توان آن را یک خودروی کلاسیک دانست: خط شانه‌ای که از روی گلگیرهای آن گذشته و از دو طرف کاپوت امتداد پیدا می‌کند و به چراغ‌های دوبل عمودی آن در جلوی خودرو می‌رسند. سپر فلزی که دقیقا مشابه خودروهای دهه‌ی 60 و 70 در پایین جلوپنجره‌ی بزرگ فلزی و مستطیلی خودرو نصب شده است. در قسمت عقب خودرو باز شاهد حضور سپر فلزی به همراه دو چراغ مستطیلی افقی هستیم که به‌سادگی در سپر قرار گرفته‌اند و البته در مدل‌های جدید، جای خود را به چراغ‌های عمودی قرارگرفته در انتهای گلگیرهای عقب داده‌اند. مهمترین نکته‌ای که در طراحی زامیاد به چشم می‌آید رنگ آبی آن است که می‌توان گفت بخشی از هویت صنعت حمل‌ونقل کشور ماست. پیشرانه‌ی موجود روی مدل‌های جدید این وانت، موتورهای خطی بنزینی 4 سیلندر 8 سوپاپ 2400 سی‌سی با قدرت 90 اسب بخار است که در نمونه‌های گازسوز قدرت آن به 80 اسب بخار می‌رسد و با گشتاور 140 نیوتن متری بسیار کند و کم بازده به نظر می‌رسد. مهمترین بخش آن مصرف 13 لیتر بر 100 کیلومتر این خودروست که در نمونه‌های گاز سوز و حتی دیزلی کارخانه به اعداد کمتری تبدیل شده است؛ البته طبق اعلام رانندگان بسیار بیشتر هم خواهد بود. در پایان زامیاد 24 تنها وانت سنگین‌وزن با قیمت نسبتا مناسب و حداقل امکانات موجود در کشور است .