خودرو رنو l90 دنده ای سال 1395

همان‌طور که در ابتدا گفته شد، طراحی تندر 90 جزو جمله خودروهایی است که همیشه نظر مردم را به چالش می‌کشد. به‌طور کلی ظاهر مظلومانه‌ی جلو و اسپرت عقب این خودرو، ناهمگونی میان نماهای جلو و عقب، دید ضعیف از شیشه ی عقب خودرو به دلیل بالا بودن صندوق عقب در هنگام رانندگی، طراحی قدیمی کسل‌کننده از زمره ویژگی‌های ظاهر خارجی این اتومبیل است. در نمای جلو، چراغ‌های ذوزنقه‌ای به چشم می خورند که به هواکش اصلی خود که میزبان لوگوی الماس‌گونه‌ی رنو است، نشانه می‌روند. چراغ‌های کوچک به همراه هواکش زیرین نیز تا حدی یادآور لبخند بر روی لبان این خودروی فرانسوی است. در جوانب هم گلگیرهای برجسته‌ای که با همراهی خطوط شانه‌ای به چشم می‌خورد از بالای گلگیرها شروع شده و با گذر از دستگیره‌ها به انتهای اتومبیل ختم می‌شود.

در نمای عقب، چراغ های عمودی با فرم داخلی دوست‌داشتنی قرار گرفته است که با توجه به ظاهر سپر هم‌گون و متناسب به نظر می‌رسد. نقد اصلی بر طراحی اصلی خودرو، صنددوق عقب آن است که به دلیل ارتفاع زیاد آن و زاویه‌دار بودن شیشه‌عقب، دید کمی را برای راننده مهیا می‌کند. این مشکل اصلی رانندگان خودرو است که در تشخیص فاصله‌ی اجسام به هنگام پارک اتومبیل، گریبان‌گیر می‌شود. در مجموع با توجه به قدیمی بودن سبک طراحی اتومبیل، نمی‌توان حس هیجان و اسپرتی را از تندر 90 گرفت. از جمله ویژگی‌های زبان طراحی قدیمی این اتومبیل، ظاهر شارپ و جعبه‌ای آن است که با طراحی‌های امروزی چندان هم‌خوانی ندارد. در نتبجه با توجه به ویژگی‌های این خودرو، ظاهر منطقی اتومبیل را می توان متناسب با افراد مسن و خانواده‌هایی که چندان علاقمند به ماجراجویی نیستند، دانست. حال نگاهی به کابین خودرو می‌اندازیم.

هنگامی که در داخل اتومبیل می‌نشینید، احساس دل‌چسبی از راندن این اتومبیل را نخواهید داشت؛ دلیل آن نیز واضح است. خودرویی با کابین بسیار ساده، بی‌روح و خشک با تم توسی یکنواخت است که روحیه‌ی سرنشینان را کسل می‌کند. با وجود این‌که ذوقی از سوی سازنده به هنگام طراحی داخلی دیده نشده است، کیفیت لوازم بسیار خوب و مرغوب ارزیابی می‌شود. از اجزای اصلی کابین می‌توان به فرمان سه‌پر به همراه صفحه‌کیلومتر ساده وداشبورد پلاستیکی اشاره کرد. در پنل داشبورد نیز دو دریچه‌ی تهویه‌ی مطبوع دایره‌ای با نواری مربوط به پخش صوتی و دگمه‌های کنترل و تنظیمات وجود دارد. تم توسی و خاکستری داشبورد، کنسول و رودری‌ها، یکپارچه و یک‌دست بوده که باعث یکنواختی  فضای کابین می‌شود. صندلی‌های معمولی با توجه به ارگونومی قابل قبول، حس تسلط و اشراف خوبی را به راننده به محیط اشراف و امکانات داخلی می‌دهد. سیستم صوتی نه چندان پیشرفته‌ی تندر 90 از 4 بلندگو با قابلیت پشتیبانی از بلوتوث اتصال USB بهره می‌برد. در نتیجه‌گیری از ویژگی‌های طراحی داخلی می‌توان تندر 90 را یک خودروی قدیمی با روحی کسل‌کننده اما با طراحی منطقی، ارگونومی خوب، فضای نسبتا بزرگ با لوازم باکیفیت کابین توصیف کرد.

به‌ طور کلی، تندر90 را می‌توان یک اتومبیل سدان 4 درب شهری دانست که با بهره‌گیری از خصوصیات مطلوب فنی، ایمنی و کیفیت بالای لوازم به عنوان یکی از گزینه‌های منطقی در گستره‌ی قیمتی خود دانست. از طرفی به دلیل ظاهر قدیمی و ناهمگون، بعضی از افراد موفق به برقراری ارتباط با زبان طراحی آن نمی‌شوند. از رقبای داخلی تندر 90 می‌توان به سمند، پژو پارس، پژو 206 صندوق دار، دنا و رانا اشاره کرد. تندر 90 یک خودروی مناسب برای خانواده‌های 3 و4 نفره است که چندان به دنبال هیجان نیستند چراکه روح محافظ‌‌‌‌‌ کارانه‌، سرد و خشک تندر 90 از ظاهر و خوی اسپرت محروم است.