نقد و بررسی اجمالی Renault Captur 2017 AT
داستان رنو کپچر از نمایشگاه ژنو سال 2011 آغاز شد که رنو برای اولین بار از کانسپت یا طرح مفهومی این خودرو رونمایی کرد؛ سپس در سال 2013 به بازار عرضه شد که اتفاقا فروش موفقی را نیز در کلاس خود تجربه کرد و با فروش نزدیک به 85 هزار دستگاه بعد از نیسان جوک و داچیا داستر در رده‌ی سوم پرفروش‌ترین کراس‌اوورهای شهری قرار گرفت. در این کلاس بیش از آنکه قدرت مطرح باشد، مسایلی همچون مصرف سوخت، وجود امکانات مناسب سواری راحت و کم‌خرج‌بودن خودرو مطرح است که انصافا رنو کپچر از این لحاظ خودروی خوبی است.
کپچر در بازار جهانی با دو موتور بنزینی با حجم‌های 0.9 و 1.2 لیتر و یک موتور دیزل با حجم 1.5 لیتر عرضه شده که موتور 0.9لیتری قادر به تولید 90 اسب بخار قدرت و 135 نیوتن‌متر گشتاور است؛ درحالی‌که موتور 1.5لیتری دیزلی قادر به تولید همان مقدار قدرت، ولی 220 نیوتن‌متر گشتاور است. از بین این 3 موتور، مدل 1.2لیتری در کشورمان موجود است که توسط ایران‌خودرو عرضه شده است.
موتور 1.2 لیتری کوپک رنو با استفاده از یک توربو چارج و فناوری پاچش مستقیم سوخت می‌تواند 120 اسب بخار قدرت را در 4000 دور در دقیقه تولید کند؛ اما نکته قابل توجه در مورد این موتور، گشتاور 190 نیوتن‌متری آن است که در دور پایین 2000 RPM تولید می‌شود و برای استفاده‌ی شهری بسیار ایدئال است. موتور کوچک کپچر در ترکیب با گیربکس اتوماتیک دوکلاچه آن باعث شده که شما نه‌تنها در مصارف شهری کمبودی را حس نکنید، بلکه بتوانید شتاب 10 -11 ثانیه‌ای را تا 100 کیلومتر ثبت کنید که برای این کلاس زیاد هم بد نیست. یکی از مواردی که در این خودرو به چشم می‌خورد، امکان انتخاب رنگ‌های مختلف برای آن و همچنین رنگ‌بندی متنوع داشبورد است که در کنار امکاناتی نظیر سیستم صوتی با نمایشگر 7اینچی، کروز کنترل، آیینه‌های تاشو برقی با گرمکن، ترمزهای جلودیسکی عقب‌کاسه‌ای با ABS-EBD-EBA و سنسور نور، مشتری را بیشتر به خرید کپچر ترغیب می‌کند.
- طراحی متفاوت
- کابین جادار و زیبا
- مصرف سوخت بهینه
- حس رانندگی ضعیف
- پلاستیک سخت قسمت‌هایی از کابین
- تکان‌های بدنه حین رانندگی
نقد و بررسی تخصصی
چند سالی از رونمایی رنو کپچر «Captur»، اولین خودروی کراس‌اور شهری این کمپانی فرانسوی، می‌گذرد و این خودرو توانسته طرفداران زیادی را در زمان تولید خود پیدا کند. خریداران از رنو کپچر انتظار دارند که بهترین عناصر سه کلاس مختلف را در خود گنجانده باشد: استایل و ظرفیت یک شاسی بلند (SUV)، فضای داخلی یک ام پی وی (MPV) و تجربه‌ی رانندگی یک سدان فشرده. در سال 2016 مدلی متفاوت از رنو کپچر براساس پلتفرم رنو داستر «Duster» و با تفاوت‌هایی نسبت به مدل اصلی از جمله طول محور بلندتر، فاصله‌ی بیشتر کف خودرو از زمین و قابلیت چهار چرخ محرک (4WD) در روسیه با نام Kaptur به عرضه رسید.
مقدمه
رنو ترفند‌های کوچکی را بر روی یکی از پرفروش‌ترین خودروهای خود، رنو کپچر اعمال کرده است. این خودروی کراس‌اور سوپرمینی از زمان عرضه‌ی خود در اروپا به فروش بسیار بالایی دست یافته است که آن را مدیون طراحی فوق‌العاده، رانندگی لذت‌بخش و کاربری بهتر در مقایسه با رنو کلیو است. عمر این خودرو حالا نزدیک به چهار سال است و نیاز به یک فیس‌لیفت و تغییرات تازه را به شدت احساس می‌کند؛ اما با این وجود، تغییرات تازه‌ی کپچر بسیار اندک هستند. این تغییرات در فرم چراغ‌ها و تنوع رنگ خودرو خلاصه می‌شوند و خبری از پیشرانه یا مکانیک جدید در کپچر نیست. کیفیت پوشش‌های داخلی البته بهتر از گذشته شده است و طراحی کابین همچنان چشم‌نواز و ایده‌آل است.
طراحی خودرو
رنو کپچر بر پایه‌ی نسل چهار رنو کلیو ساخته شده است و بسیاری از خطوط طراحی خود را از مدل مفهومی هومونیموس «Homonymous» به ارث می‌برد. بازه‌ی زیادی از امکانات سفارش و شخصی‌سازی در طراحی خارجی خودرو آن را به گزینه‌ای ایده‌آل از این حیث تبدیل کرده است. این خودرو در ترکیب‌های رنگی متنوعی عرضه شده است. از جمله نکات ظاهری بارز خودرو می‌توان به جلوپنجره‌ای شبیه به استایل رنو کجار «Kadjar» و چراغ‌های LED روشنایی در روز با طراحی C شکل معروف رنو اشاره کرد.
اما در داخل، طراحی مدرن، تازه و مرتب کابین خودرو نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرده است؛ حتی قسمت‌های سخت پلاستیکی هم به راحتی تمیز می‌شوند. یکی از اولویت‌های خودروهایی در این کلاس، فضای داخلی خودرو است که کپچر از آن سربلند بیرون می‌آید. طراحی این خودرو 60 میلی‌متر بلندتر از رنو کلیو است و فضای صندلی‌های جلو و عقب برای سرنشینان بزرگسال بسیار مناسب است.
وجود صندلی‌های کشویی به این معناست که فضای بار خودرو می‌تواند از 377 لیتر به 455 لیتر افزایش پیدا کند؛ اگر چه در این صورت فضای پای سرنشینان عقب محدود می‌شود. حداکثر فضای بار رنو کپچر در صورت خوابیدن ردیف صندلی‌های عقب معادل 1235 لیتر است که 89 لیتر بیشتر از رنو کلیو محسوب می‌شود.
عملکرد و پیشرانه‌ی خودرو
چهار پیشرانه‌ی مختلف از طرف کمپانی رنو برای کپچر در نظر گرفته شده است. دو پیشرانه‌ی کوچک بنزین‌سوز این مجموعه از نوع سه سیلندر 0.9 لیتری TCe و چهار سیلندر 1.2 لیتری TCe هستند؛ در حالی که پیشرانه‌ی سوم از نوع توربودیزلی 1.5 لیتری dCi با حداکثر توان 89 کیلووات است که می‌توانید رد پای آن را در بسیاری از مدل‌های رنو و نیسان پیدا کنید. تقریباً از اواسط سال 2015، پیشرانه‌ی توربودیزلی این مجموعه با تغییراتی همراه شد و در قالب پیشرانه‌ای تازه با حداکثر توان 110 اسب بخار به گزینه‌های دیگر این مجموعه اضافه شد.
در مدل داخلی کپچر از پیشرانه‌ی بنزین‌سوز 1.2 لیتری این مجموعه استفاده می‌شود که حداکثر توانی معادل 118 اسب بخار دارد. متاسفانه این پیشرانه در کنار یک گیربکس اتوماتیک دوکلاچه قرار گرفته که نسبت به آنچه انتظار داریم از سرعت خوبی برخوردار نیست. کپچر با کمک این پیشرانه می‌تواند صفر تا 100 کیلومتر بر ساعت را در 10.5 ثانیه سپری کند و مصرف سوخت ترکیبی آن به ازای هر 100 کیلومتر رانندگی 4.49 لیتر برآورد شده است.
تجربه‌ی رانندگی
درست مشابه بسیاری از خودروهای قدیمی رنو، رانندگی با کپچر بیش از آنکه اسپرت به نظر برسد، استانداردهای یک رانندگی راحت و بی‌دردسر را برای شما فراهم می‌کند. قرارگرفتن مکان رانندگی در ارتفاعی بالاتر نمای بهتری را برای راننده به ارمغان می‌آورد. فرمان سبک و تند و تیز خودرو به کوچکترین حرکت‌های شما، عکس‌العمل نشان می‌دهد؛ البته این مسئله باعث شده تا کنترل خودرو در پیچ‌ها اندکی شما را عصبی کند. سیستم تعلیق نرم و ارتفاع بلند خودرو باعث شده تا تکان‌های نسبتاً زیادی به بدنه‌ی خودرو وارد شود که چندان خوشایند نیست؛ هر چند سیستم کنترل پایداری می‌تواند تاحدودی مانع این تکان‌ها شود. در کنار این، سر و صدای زیادی از طریق تایرها به داخل کابین وارد می‌شود که این مسئله هم می‌تواند آزاردهنده باشد. با این تفاسیر، رانندگی با کپچر اگر چه بی‌عیب و نقص نیست؛ اما در قیاس با بسیاری از رقیبان راحتی قابل‌قبولی را برای شما مهیا می‌کند.
ایمنی خودرو
رنو کپچر موفق به دریافت بالاترین امتیاز ایمنی خودرو در تست‌های تصادف موسسه‌ی ارزیابی خودروهای تازه‌ی اروپا (Euro NCAP) شده است. امتیازات این خودرو به تفکیک در بخش ایمنی سرنشینان بزرگسال 88%، ایمنی سرنشینان کودک 79%، ایمنی عابرین پیاده 61% و تجهیزات ایمنی 81% بوده است تا در مجموع پنج ستاره‌ی ایمنی کامل را برای این خودرو به ارمغان آورد. با این تفاسیر، ایمنی خودرو را می‌توان در سطح بسیار مناسبی نسبت به رقبا ارزیابی کرد؛ هر چند نباید فراموش کنیم که تست ایمنی کپچر در سال 2013 انجام شده و تعدادی از رقبای آن (که بعد از سال 2013 ارزیابی شدند) در تست‌های سنگین‌تری شرکت کردند.
تجهیزات ایمنی فعال و غیرفعال مختلفی برای این خودرو در نظر گرفته شده است که بخش زیادی از آن‌ها در مدل داخلی خودرو هم به چشم می‌خورند و از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به کیسه‌های هوای ایمنی راننده، سرنشین جلو و جانبی (4 عدد)، سیستم ترمز ضد قفل (ABS) همراه با سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD) و سیستم ترمز کمکی در موارد اضطراری (EBA)، سیستم کنترل پایداری الکتریکی (ESP)، سنسور پارک و دوربین دنده عقب، کروز کنترل و سیستم محدودکننده‌ی سرعت و سیستم ضد سرقت خودرو (ایموبلایزر) اشاره کرد. کپچر برخلاف تعدادی از رقبای خود از امکانات ایمنی سفارشی از جمله هشدار خروج از خطوط یا هشدار برخورد جلو برخوردار نیست.
جمع‌بندی
رنو کپچر یک خودروی کراس‌اور بااستعداد است که شایستگی فروش تحسین‌برانگیز چند سال گذشته را دارد. این خودرو اندکی سبک‌تر و جادارتر از نیسان جوک «Juke» یا پژو 2008 است و اندکی ارزان‌تر از رقیبانی چون اسکودا یتی «Yeti»، واکسهال موکا «Mokka» یا مینی کانتریمن «Countryman» به حساب می‌آید. اگر از تکان‌های بدنه در حین رانندگی صرفنظر کنیم، کیفیت رانندگی کپچر در سطح خوبی قرار دارد؛ علاوه بر این ارائه‌ی سطح بالایی از شخصی‌سازی و امکانات مختلف، ارزش خرید خودرو را از این هم بیشتر می‌کند. اگر به همه‌ی این نکات، مصرف سوخت بهینه و کاربری بهتر در مقایسه با کلیو را اضافه کنیم، رنو کپچر به پیشنهادی وسوسه‌انگیز تبدیل می‌شود.
